محاسبه بی ام آی برای بزرگسالان
بی ام آی اندازه گیری وزن فرد با توجه به قد او است. بی ام آی بیشتر یک شاخص است تا اندازه گیری مستقیم کل چربی بدن یک فرد. BMI اغلب با اندازه گیری چربی کل بدن مرتبط است. این بدان معناست که هر چقدر نمره بی ام آی بیشتر باشد یعنی چربی بدن بیشتر است.
محاسبه BMI برای بزرگسالان چگونه است؟
BMI یک فرد با استفاده از یک فرمول ریاضی محاسبه می شود. همچنین می توان با استفاده از جداولی که در آنها می توان قد را بر حسب اینچ با وزن بر حسب پوند برای تخمین BMI مطابقت داد، تخمین زد. ماشین حساب های مناسبی موجود است که به محاسبه BMI نیز کمک می کند.
فرمول بی ام آی به این شکل است – BMI = (وزن به کیلوگرم) تقسیم بر (قد)
یک BMI نرمال بین 18.5 تا 24.9 قرار دارد. این نشان می دهد که یک فرد در محدوده وزن طبیعی برای قد خود قرار دارد. نمودار BMI برای دسته بندی افراد کم وزن، طبیعی، اضافه وزن یا چاق استفاده می شود.
ارتباط بالینی BMI
بی ام آی نشانگر چربی کل بدن در بسیاری از افراد است. بنابراین به عنوان یک شاخص خطر سلامت در نظر گرفته می شود. BMI توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی برای غربالگری افراد دارای اضافه وزن و چاق استفاده می شود. BMI برای ارزیابی خطرات سلامتی افراد مرتبط با چاقی و اضافه وزن استفاده می شود.
به عنوان مثال، افرادی که BMI بالایی دارند در معرض خطر زیر قرار دارند:
- کلسترول خون بالا یا سایر اختلالات چربی
- دیابت نوع 2
- بیماری قلبی
- سکته
- فشار خون بالا
- سرطان های خاص
- بیماری کیسه صفرا
- آپنه خواب و خروپف
- مرگ زودرس
- آرتروز و بیماری مفصلی
با این حال، BMI یکی از ابزارهایی است که برای محاسبه خطر سلامتی افراد استفاده می شود. عوامل دیگری مانند فشار خون، سطح کلسترول، سطح قند خون، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، سن، جنسیت، دور کمر، سطح فعالیت بدنی، وضعیت یائسگی، وضعیت سیگار کشیدن و غیره نیز در ارزیابی خطر سلامتی در نظر گرفته میشوند.
آیا BMI برای همه قابل استفاده است؟
برای اکثر افراد، BMI می تواند برای سنجش چاقی استفاده شود. اما BMI نمی تواند اطلاعات واقعی در مورد ترکیب بدن مانند مقدار عضله، استخوان، چربی و سایر بافت ها را ارائه دهد.
در برخی افراد BMI اندازه گیری دقیق تری از چربی بدن نسبت به دیگران است. به عنوان مثال، افرادی که بسیار عضلانی هستند ممکن است در گروه «اضافه وزن» قرار بگیرند، در حالی که واقعاً سالم و بسیار مناسب هستند. این افراد با درصد چربی بدن بسیار پایین می توانند امتیاز BMI یکسانی با افراد دارای اضافه وزن داشته باشند.
به طور مشابه، یک فرد مسن و ضعیف ممکن است در رده وزنی نرمال قرار گیرد که توده عضلانی کمی داشته باشد و درصد بالایی از چربی بدن داشته باشد.
هنگامی که BMI برای کودکان و نوجوانانی که هنوز در حال رشد هستند استفاده می شود، آنهایی که بدن بزرگ دارند یا اندام ریزه اندام دارند، زنان باردار و افراد دارای عضله بالا باید به دقت ارزیابی و تفسیر شوند.
تشخیص انواع وزن با BMI
به طور کلی، محدوده BMI که در زیر آمده (بر حسب کیلوگرم) انواع مختلف وزن را طبقه بندی می کند:
- کم وزنی: کمتر از 18.5.
- محدوده بهینه: 18.5 تا 24.9.
- اضافه وزن: 25 تا 29.9.
- چاقی کلاس I: 30 تا 34.9.
- چاقی کلاس II: 35 تا 39.9.
- چاقی کلاس III: بیش از 40.
بی ام آی باید چند باشد؟
محدوده بهینه برای یک BMI سالم بین 18.5 تا 24.9 در نظر گرفته می شود. مهم است که به یاد داشته باشید چاقی بدن تنها عامل تعیین کننده سلامت کلی نیست. چندین عامل دیگر، مانند ژنتیک، سطح فعالیت، سیگار کشیدن یا استفاده از تنباکو، نوشیدن الکل و سلامت روان همگی بر سلامت کلی شما و احتمال ابتلا به برخی بیماری های پزشکی تأثیر می گذارند.
چگونه بی ام آی خود را کاهش بدهیم؟
افرادی که کمبود وزن دارند برای بالا بردن وزن و رساندن آن به محدوده وزنی نرمال کار چندان دشواری ندارند. اما افرادی که شاخص توده بدنی بالای ۳۰ و گاها ممکن است بالای ۴۰ داشته باشند، کار بسیار سختی برای کاهش وزن دارند.
این افراد احتمالا به تنهایی قادر به کاهش وزن و لاغر شدن نیستند و به کمک متخصصان تغذیه و جراحان لاغری نیاز دارند. در کنار این ها، باید یک رژیم غذایی و سبک زندگی سالمی نیز داشته باشند.
روش های زیر بهترین راه کارها برای کمک به کاهش وزن در افراد چاق است و در ترکیب با هم می توانند در مدت زمان بسیار اندک و در بهترین و ایمن ترین حالت وزن افراد چاق را کم کنند.
- به طور منظم ورش کنید
- یک رژیم لاغری مناسب شروع کنید
- خواب کافی داشته باشید
- استرس خود را کاهش دهید
- فیبر بیشتری بخورید (میوه و سبزیجات)
